EnisesViewpoint

 ~”Ben kanatlarımı kaybettim.” “Sen çok gerçeksin. Korkma, hakiki ruhların kanatları kaybolmaz.”

Her gülümsemen içimde yeni çağlar açıyor Sesin kalbime senin hiç bilmediğin türküler söylüyor Ben yüzüne bakmaya çekinirken Gözlerin sanki ruhuma işliyor. O kadar masum ki yüzün, duygularını gizliyor İçinde ne sırlar var, ser vermiyor O kadar yalnız görünüyor ki ellerin, Tutmak istiyorum, aklıma sözlerin geliyor.

Sen onu anlatırsın Ben denizi izlerim Ağaçları, gökyüzünü, bulutları… Saatler akar geçer İçimde yaralar açılır kapanır Susmazsın. Ben isterdim ki başka şeylerden bahset bana Öyle geçsin tüm acımasızlığıyla zaman. Sen anlat ben dinleyeyim Gözlerinden oluşsun tüm manzaram…

 “Gönül işlerinin de sıkıntısı da şu ki ne zaman ve nasıl başlayacağı hiç belli olmaz. Bir anda bitiverir önünde. Ne kadar kaçmak istersen de içine çeker seni, engel olamazsın.” “Bana kim olduğumu hatırlat tamam mı?”

 “Keşke insanlar da yunuslar kadar iyi olsaydı.” “Deniz henüz uykudaydı, kıpırdamıyordu, birazdan hafif bir yel onu uyandıracaktı.” (İlk cümle) “Deniz ekmek kapısı, deniz hayat, deniz sevgili, deniz zalim, deniz suskun, deniz sevecen, deniz öfkeli.” “Nedense herkes birbirinin açığını arardı, hep tanıdıkları insanları konuşurlardı.” “Bazı kadınlara özgü bir kararlılığa, bir şeyi bitirdi mi tam bitirme yeteneğine sahipti.” “Koca deryada iki balığın birbirini bulması kolay mıydı ki…” “İnsan soyu hikaye anlatmadan ve dinlemeden yaşayamaz.” Güçlü kadın karakterler Zaten dünyayı erkekler bozar, savaş çıkarır, felaketlere neden olur, kadınlar ise hayatı devam ettirir, yaraları sararlar.

Milyonlarca kez dinleyip bıkmadığım o şarkılar gibisin; İzlemeye doyamadığım deniz gibi sesin, Dert de sensin, derman da sensin, Hiç bilmediğin kadar derinindesin yüreğimin. Bakışların konuşuyor sen sessizken, Sen susunca içimde kıyametler kopuyor. Sensiz her dakika ayrı bir felaketken Senli her dakikam sanki toz pembe. Keşke açabilseydim kalbimin gizli odalarını sana, Sussan da konuşan bakışlarına.

 ““Kendim olmayı yeğlerim,”dedi. “Suratsız da olsa kendim olayım. Ne kadar neşeliyse de başka biri olmak istemem.” “İnsan mutluluk konusunu düşünmek zorunda olmasa, yaşam ne kadar eğlenceli olurdu!” diye düşündü.

 Kun Fe Yekun - Bakara Suresi 117. Ayet "Eğer size Allah yardım ederse, artık hiç kimse sizi mağlup edemez." (Al-i İmran 3/160) "Gücünü bil. Kendine inanmazsan insanlar da sana inanmayacak." "Senin eşin benzerin yok. Allah boş yere hiçbir şey yaratmaz. Değerine inan." "Herkesin, her şeyin, bütünün hayrına olanı yap." "Cesur insan hayal kurar ve bir gün bunları yaşar." "Bu dünyaya boş yere gelmedin: Yaşam amacını bul." "Enerjini boşa harcama, daha az konuş, daha çok düşün." "Şans dediğin şey aslında sensin. İçe dön..." "Fazla fedakarlık kişinin kendi kul hakkına girmesidir, enerjini kendine kullan." "Kendini sev, sevmiyorsan sana bunu kanıtlamak için, seni sevmeyenler etrafında çoğalır." "Önce kendini mutlu et, başkaları sonra geliyor..." "Sen hiçbir şeyin mutlak ve tek sahibi değilsin, bu dünyadan gelip geçiyorsun, her şey burası değil, bunu unutmadığında hafiflersin......

 “Yaş otuz beş! Yolun yarısı eder.” “Gerçekten güzel bir şey yazmanın insana verdiği haz, az şey midir?” “Gel yine gönlümde kur gönlünün çadırını!” “Bir kadın gördüm ki ben beyaz güller içinde.” “Ve bu ahenkle sarhoş, ister misin sevgilim, Hiç sonu gelmeyecek bir ömür geçirelim?” “Ben bu dünyaya yanlış gelmiş olacağım ben, / Ben öyle her insandan, o kadar uzağım ben.” “Aşkımız çıkmaz sokak, vuslat imkansız.” “Olmazlara meylim var.” “Ne kalp isterdim, ne baş!” “Yalnız aşkta, kumarda, hayalde değil, / Her adımda bir şeyler kaybediyoruz.” “Issız sahilde akşamları, / Dertleşen benim umman ile.” “Ben bir kara parçasıyım o deniz \ Ne ben onsuz ederim ne o bensiz” “Sevmek devam eden en güzel huyum / İnsan bir kere sever hayatında” “Ne doğan güne hükmüm geçer, / Ne halden anlayan bulunur” “Güzelsin ya, ne olursan ol, girdin hikayeme;” “Ne yardan geçilir, ne serden; / Korkuyorum bu gecelerden, / Bel bağladığım tepelerden / Gün doğmayabilir bir daha.” “Alemde gündüz gönlüme işkencedir; / Ben...

 “Ah kimsenin vakti yok durup ince şeyleri anlamaya.” “Tepeden tırnağa bir usanmışlık.” “Kaçtıkça kendinizden kendinizden/ Dışarıya adandıkça/ Çoğaldı güçsüzlüğünüz” “Sana büyük caddelerden birinde rastlasam/ Elimi uzatsam tutsam götürsem/ Gözlerine baksam gözlerine konuşmasak/ Anlasan” “Elimi uzatsam tutamasam/ Olanca sevgimi yalnızlığımı/ Düşünsem hayır düşünmesem/ Senin hiç haberin olmasa/ Senin hiç haberin olmaz ki/ Başlar biter kendi kendine o türkü” “Beni ya sevmeli ya öldürmeli” “Dünya seninle de sensiz de aydınlık” “Erkekler atları alır gider/ Kadınlar kalırdı kedilerle/ Tek gözlü ve ürkek gecelerde” “Deli kız kendiyle kalacak” “Tanımıyor kimse kimseyi/ Ve kendini tanımak istemiyor/ İnsan tanımazsa kendini insan/ Nasıl varolabilir” “Gün senin / Dünle gitti yitirdiğin / Ve yarın kesenkes / Bulutla yağmurla / Dirileceksin” “Kendinin zalimi bir kent/ Kendinin zalimi bir kadınla/ nasıl arkadaş olabilir” “Yakınımda çok yakınımda/ sesine konan kuşları duyuyorum/ dokunamadıkça var...

 Pozitiflik yaymak benden sorulur gençler. Hele eskiden görecektiniz siz beni! Tam bir Pollyanna :) Sonra da bu kadarı bu hayatta fazla demiş olmalıyım ki dozu düşürmüşüm :D Neyse. Yalnız pozitif olmakla bunu karşımdakine yansıtmakta aşırı zorlandığım bir konu var ki o da bir yakınımın kanser tedavisi görüyor olmasıyla birlikte ortaya çıktı. Ben ki kucağında büyümüşüm, tüm ilkleri ondan öğrenmişim, tüm yaşlarımda izi kalmış, ben büyümüşüm o yaşlanmış... Şimdi ölümle yüz yüze gelmiş. En çok saçmalayıp güldürmem, moral vermem gereken zamanda bu bana o kadar zor geliyor ki... Sürekli gülümseyen, kahkahalar atan bir tip olmama rağmen ilk kez bu kadar zorlanıyorum gülerken; çünkü eşzamanlı olarak içimde fırtınalar kopuyor. Kemoterapi süreci, yan etkiler, saç dökülmeleri, bitmeyen hastane randevuları ve testler... Herkesin çaresizliğini gözlemlemek, kimsenin elinden hiçbir şeyin gelmiyor olması gerçeği... Gerçekten gülebildiğim tek anlarsa güzel çıkan test sonuçları oluyor. Yaşarken kaçı...

 Klasik bir tartışma: kalp mi mantık mı? Arkadaşlar olmuyor. Vallahi olmuyor. Ne kadar uğraşsam da olmuyor... Evet yaşamla ilgili önemli kararları iş eğitim vb mantık çerçevesinde alıp yaşadım bugüne kadar ama bırakamıyorum kalbi de bir tarafa. Ruhum romantik herhal :) Şaka bir yana, duygular hep ağır basıyor kişisel hayatla ilgili mevzularda. Bu yaşama bir kez gelmişiz, yaşayıp göçüp gideceğiz işte... İçimden geçenleri yapmadan bunu tüketemem ki nasıl olabilir böyle bir şey. Ki edebiyat, sanat, müzik gibi hayatı yaşanabilir kılan her şey, bu duyguların yani yüreğin eseriyken. Siz yapabiliyorsanız yapın da ben sanırım yapamıyorum. Belki de özümde hala kitaplar okuyan ve hayaller kuran aynı küçük kızım. Başka türlü bakamıyorum dünyaya. Çünkü çekilmiyor :)

 En zor şeyleri bile yaşasanız, illa ki elinizden tutuyor sevdikleriniz... O kadar önemli ki insan biriktirmek; bir kez daha anladım. En dibe battığımızda tutup çıkaran, "sen bu değilsin, böyle olamazsın, böyle olmamalısın" diyen, en kara günlerde yanımızda olan dostlarımız iyi ki varlar. Bunun cinsiyeti yok. Belli birileri de değil ama birden çok birileri. İyi ki de öyle. Senin içini bilen, kalbini bilen, değerini bilip değer veren gerçek dostlar edinmek öyle önemli ki bu hayatta. Sen hiçbir şey söylemeden senin iyi olmadığını anlayan, kimisini yıllardır tanıdığın kimisini sonradan edindiğin güzel dostlar. Bazısı okul arkadaşın, bazısı dert ortağın, bazısı eğlence zamanı oyun arkadaşın, bazısı seni kısa sürede çözmüş, kimisi yıllarla öğrenmiş seni... Bazısı da eski öğrencindir, büyümüştür de büyük sözler etmeye hayatı çözmeye başlamıştır :) . Son süreçte böyle güzel birçok dost tuttu elimden, düştüğüm karanlıklardan çukurlardan çektiler beni. Herkes kendi bildiği şekilde, he...

 “A room without books is like a body without a soul.”

 “Hep derim ya, ben yazarken çözülenlerdenim, yazarken daha iyi anlayabiliyorum kendimi ve anlatabiliyorum aynı zamanda.” “bu berbat ve bir o kadar da güzel dünya” “Ne türden bir metin olacağını düşünmenin de anlamı yoktu, yazarken yol nereye götürürse oraya gidilecek, duyguların yönlendirmesine teslim olunacaktı - yazdığım her metinde olduğu gibi.” “Az konuşan, çoğu zaman konuşmamayı tercih eden, konuştuğunda bir geçmiş zaman bilgesini hatırlatan bir adam.” “Ancak Elif, sabırlı ve meraklı bir dinleyiciydi, her şeyi öğrenme isteği, doğrudan ilgi alanı olsun olmasın her konuya nezaketle yaklaşması bizi de yakınlaştırmıştı zaman içinde.” “Yemeyi, içmeyi, hayatı seven. Umutları olan.” “Sen değil miydin hep olumlu yaklaşan, moralini bozmayıp toparlamaya çalışan?” “Sen gittin ve her şey başka bir şey oldu.” “Her şey geçip gidiyor sonuçta. Kalan izler yaşam boyu taşınacak.” “Yazılı olan her şeyde başka bir çekicilik bulmaktadır çünkü.” “Elif’in şeffaflığı, daha sonraları sıkça tanık olup...

“Bir duruşu olmalı insanın. Bir bakışı, bir anlayışı, bir aşkı, bir davası olmalı.”

 “Geceleri anneme sokulunca hem soğuktan korunuyorum, hem de yalnızlıktan.” “Dünya ve evren nasıl bir bilmece.” “Erkeği öğrenmek için, çok erkek tanımak gerektiğini de bilmiyorum. Mutluluğun, insanın kendi kendisiyle hoşnut olmasıyla başlayacağını da bilmiyorum.” “Beynim uzaya atılmış gibi. Uyuyamıyorum. Kafamın içinde durdurulmaz bir düşünce akımı var.” “Genç. Ama her şeyi yaşamış da, artık hiçbir şeye aldırmıyor gibi bir tutum içinde. Gelişigüzel alıyor yaşamı. Sıkılıyor.” “Hastalanırsam evde kalmak, plaklarımla, kitaplarımla sevdiğim bir iki eşyayla olmak ve çay içebilmek istiyordum.” “Bazı kitaplar, gerçek yaşamdan daha duyarlı, daha büyük boyutlara götürüyor beni.” “Daha güzel yaşamlara duyulan özlem ve bekleyişi onlarla birlikte gömüyoruz. Daha güzel yaşam diye bir şey yok. Daha güzel yaşamlar ötelerde değil. Daha güzel yaşam başka biçimde değil. Daha güzel yaşam burada.” “Birkaç saat sonra gün başlayacak. Herkes kendi biçiminde günü yaşamaya yönelecek.”

 “En karanlık anınızda bile inanmaya devam etmek zorundasınız.” “Yeter ki umudun gücünden şüphe etmeyin.” “Kalbinin sesini duymak emek ister.” “Çocuk ailesinin yansımasıdır.” “Kimsin sen?” ~’Ben seni sevmeye sana aşık olmaya mecburmuşum. Her olasılıkta, her zaman...’💫 #Atiye ‘Anı anlayan bütün zamanı anlar.’ “Hayat bize verilmiş en büyük hediye. Sonsuz bilinmeyenlere gebe. Ona karşı elinden yalnızca tek bişey gelir; teslim olmak. Evet teslim olmalısın, kendini hayata bırakmalı ve yaşamalısın.’ “Sen korkuyla değil sevgiyle bağlan, sonsuz sevgiyle.” “Sevgiyle bağlan ki kainat da seni sarsın kollasın.” “Kaçma korkma, gülmek de senin için, ağlamak da” “Tadını çıkar” “Yaşamaktan korkma, izin ver zaman seni sen yapsın” “Sadece olduğun kişiyi bul kanat aç hayata” “sen açtıkça ruhun belirecek orada” “Böylece bir olacaksın, kendinle ve dünyayla. Evrenle ve her şeyle bir. Yeter ki sormayı hiç bırakma, bıkmadan usanmadan o soruyu ömrünün sonuna dek tekrar tekrar kendine sor: kimsin sen? Sen ...

 “İnsanın gerçek değeri kendi kendisinden özgürleşmeyi ne ölçüde ve ne anlamda becerebildiğiyle belirlenir.” “Hem kendisinin hem de türdeşlerinin hayatının anlamsız olduğuna inanan yalnızca bahtsız değil, aynı zamanda neredeyse bu hayattan dışarı atılmış biridir.” “Üstelik sade bir yaşam, hem fiziksel hem de ruhsal açıdan herkes için en iyisidir.” “Çünkü kaba kuvvet yalnızca düşük ahlaklılar için caziptir ve tiranların üçkağıtçılar sayesinde başarı kazanması değişmez bir kuraldır.” “Yaşayabileceğimiz en kayda değer deneyim esrarengiz olanın deneyimidir.” "Ancak insan aklının özümseme gücü net bir şekilde sınırlıdır." "Fakat entelektüeller ve kitleler arasındaki ilişkinin kaybolmaması gerekir. Bu hem toplumun yücelmesi, hem de fikir işçisinin kendini yenileyebilmesi için elzemdir, çünkü bilimin çiçeği bir çölde büyümez." "İncelikli fikirler ve soylu davranışları ancak büyük ve sağlam karakterler üretebilir." "Zenginliğin insanlığı hiçbir şekilde ileriy...

~’Ben iç dünyama dönüyorum. Orada hayal kırıklığına yer yok.’ #OğuzAtay 🌿