-Bireyselleşemeyenler-
İnsanımız tek başına bir şeyler yapmaktan o kadar aciz ki… Herkes değil fakat çoğu kişi. Eğer ki sen mesela tek başına gezebilen, tek başına yemeğe çıkabilen, tek başına sinemaya gidebilen biriysen önce anlam veremiyorlar, sonra imreniyorlar, sonra da kinleniyorlar. Sen önüne bakıyorsun, onlar senin hayatına bakıyorlar. Onlar duruyorlar sen devam ediyorsun; bir yerden sonra kopuyor ipler. Kopmalı da zaten. Aynı yönde değilse ayrılmalı yollar. Toksik ilişkilerden bin kat iyidir yalnızlık. Kimse kimseye zorunda değil. Kimse hiçbir şeye mecbur değil. Kimse de istemediği şeylere birilerini memnun etmek için katlanmak zorunda değil. Saygılar.