Virginia Woolf - Yalnızlık Ömür Boyu - Aforizmalar

 “Şu dünyada insanın kendi bedeninin esiri olduğunun ayırdına varması ne de aşağılayıcı bir durum.”

“Değişim sonsuzdu ve belki hiç bitmeyecekti.”

“Neden kadınlar erkekler için, erkeklerin kadınlar için olduğundan daha ilginçtir?”

“Her iki erkekten biri bir sone ya da şarkı yazmayı becerirken, tüm o sıradışı edebiyatın içinde hiçbir kadının neden tek kelime bile yazamadığı çok eski bir bilmecedir.”

“İmgesel bağlamda kadına büyük değer atfedilirken gerçek yaşamda bütünüyle önemsiz görülmektedir.”

“Edebiyat herkese açıktır... canınız öyle istiyorsa kilit vurun kütüphanelerinize, ancak aklımın özgürlüğüne vurabileceğiniz hiçbir kilit, sürebileceğiniz hiçbir sürgü, üzerime kapatabileceğiniz hiçbir bahçe kapısı yok.”

“İnsan böyle bir dünyaya çocuk getiremez.”

“Kendini ifade etmekten daha zor bir şey varsa, o da insanın kendi olabilmesidir.”

“Başka insanların gözleri hapishanelerimiz; düşünceleriyse kafeslerimizdir.”

“Mutfaktan sonra bir evin en güzel yeri her vakit kütüphanedir.”

“Kitaplar ruhun aynasıdır.”

“Fazla yakınız ama yeterince yakın değiliz.”

“İnsanlar, oldukları kadardır.”

“Dil, onun dudaklarında şarap gibidir.”

“Aynı dünyayı görsek bile bunu farklı gözler aracılığıyla yapmaktayız.”

“Bir kadın olarak ülkem tüm dünya.”

“Kendisine ayırabileceği bir odasının olup olmadığı”

“Eğer kendinle ilgili gerçeği söylemezsen başkalarıyla ilgili gerçeği de söyleyemezsin.”

“Nihayetinde sanatçı yalnız bir varlıktır.”

“Demek istiyorum ki, kadın nedir? Sizi temin ederim ki bilmiyorum. Sizin de bildiğinizi düşünmüyorum.”