EnisesViewpoint

 Ebeveynlerin kabullenemediği bir gerçek var ki evlatları onların malı değil. Onlara sahip değiller, onları yönetemezler, baskıyla istediklerini yaptıramazlar veya onların yerine karar veremezler. Kendi gerçekleşmemiş hayallerini çocuklarının omuzların yükleyemezler ya da onlara kendi kafalarında bir gelecek çizip buna göre yaşamalarını bekleyemezler. Çocuğunuza bir birey olarak saygı duymayı öğrenin. Kendi kararlarını almasına izin verin ve müdahale etmeyin. Ve her durumda ne hata ne sıkıntı yaşarsa yaşasın kapınızın ona her daim açık olduğunu hissettirin. Emin olun, diğer türlüsü çok zor...

 “Yaşam, belleği icat etmekle gaddarlık etmiş.” “Büyüyünce, insanın kendini nasıl yalnız hissettiğini göreceksin.” “Bense cin gibiydim, yaramaz, afacan.” “Çocukken bir kıvılcım gibi çatırdadım. Büyüyünce tepeden tırnağa alev kesildim.” “[...] insanların çoğunun ismini, kafasını, hatta bedenini ve yaşamını değiştirmek istediğini nasıl da görmezlikten geliyorlar.” “Anlamlı bir isme sahip olmak iyidir. Bazı ülkeler vardır ki, nitekim kimi kitaplar da bunu yazar, isim insanın kişiliğini belirler.” “Bu, bitmek bilmez bir can çekişmeden ibaret olan yaşamımla ilgili olarak şunu söyleyebilirim: Ben uçmak isteyip de uçamayan bir kuş gibiydim.” “Yaşamlarına bir anlam vermeyi bilmeyen ve sizinkine zarar vermeye çalışarak daha da alçalan insanların, kendilerine özgüçlerini başkalarını küçük düşürme yoluyla elde edecekleri öğrenilmiş düş gücü ve oyun fukarası çocukların bu türden kırıcı davranışları bana dokunmaz oldu... Oysa gerçek güçlülük, güçsüzlük maskesi taşır; bir rahatlık, neredeyse bir...