"Ne oldum dememeli, ne olacağım demeli"

     Sinir olduğum bir insan modeli var ki sormayın... Belli bir meslek veya makam sahibi olmuş insanların kendilerinden daha alt konumda/makamda gördükleri kişilere karşı tutumları beni benden alıyor. Bu kişiler, kimi zaman işini yapıp helalinden ekmek parası kazanma çabasındaki diğer insanlara bir selam vermeyi, bir "günaydın"ı, bir "kolay gelsin"i çok görüyorlar. Hatta hadsizce karşındakini muhattap almayabiliyorlar. Bilerek kaba, suratsızca veya uzak da davranabiliyorlar. Bu kadar böbürlenme ve kibir neden ola ki? Hele bir de yaşça büyükse karşındaki, onların yerine ben utanıyorum. Bizim toplumumuza da ters değil mi böyle şeyler? Şimdi yani tamam makam sahibi, meslek sahibi olmuşsun da insanlık anlamındaki merteben ne olacak? Karakterini de birazcık geliştirsen olmaz mıydı mesela? Ne kaybedersin ki insana insan olduğu için değer versen? O etiketleri bir kenara bırakıp karşındaki insana ona göre davransan? Bir güler yüzü çok görmesen mesela karşındakine? Eskiler "Ne oldum dememeli, ne olacağım demeli" derlerdi. Bugünkü o makamını mevkiini mesleğini bir gün kaybedebilirsin ama yine de bir şekilde yaşamaya devam edersin. Fakat insanlığını/ karakterini yitirdin mi; EYVAH!... O zaman yaşasan ne, yaşamasan ne? İnsan biriktirmedikten sonra, sevgi saygı görüp göstermedikten sonra ne anlamı ne önemi var ki yaşamanın?...