EnisesViewpoint

Biri var; hep yanımda, İyi günde kötü günde telefonun ucunda. Delici bakışları bakışlarımda, Merhameti her zaman kalbimin ortasında. Öyle biri ki tüm dünyanın yükünü omuzlanmış, Sevdiklerinin iyiliği için kendini arka plana atmış. Güldüğü zaman gözlerinin içi gülüyor, Onun yanında olmak, bir babanın verdiği güveni veriyor. Öyle iyi tanımış ki beni, Ben söylemeden aklımdan geçenleri anlıyor. Tüm zevklerimiz birbirine benziyor, Birlikte aynı şarkılar dinleniyor, Aynı anda aynı cümleler kuruluyor, Birimizin cümlesini diğeri tamamlıyor.

Bana kilitlendi gözleri, Israrla gözlerimden çekmedi. Ben de ona baktım sonra, İçimden gülümsemek geldi. Derken çevirdim başımı,  Hemen geri çektim gözlerimi; Çünkü aşk, yanmak demekti. Bende yanacak kalp de, Sevecek yürek de çoktan tükenmişti.

Bir adam gördüm, Meğer en büyük hayalimiz aynıymış. Gözleri denizler gibiydi, Düşünceleri okyanuslar kadar derin… Benim aksime o çok umutluydu gelecekten, Herhalde hayat ona pek zalim davranmamış. İkisi yan yana kitap okumuşlar sonra; Kadın adamı aslında hiç tanımadığını fark etmiş, Aklına gelenleri söylememiş;  Susmuş. Adam kadının aklındakileri sezmemiş; anlamamış, Devam etmiş hayatına, Yine umutlarına kapılmış…

~ ‘To live is the rarest thing in the world. Most people exist, that is all.’

“Bu sevinçli, akıllı uslu insan sesleri arasında yalnızım.” “Yalnızdım, ama bir kente yürüyen ordu gibiydim.” “Kitabımı rahatça bitirmemi hiçbir şey engellemesin istiyordum.”