EnisesViewpoint

     Sen kan vereceksin fotoğrafını internete koyacaksın, ağaç diktireceksin onun belgesini atacaksın, her yaptığın iyiliği veya yardımı göze sokacaksın, sonra bunun yanlış olduğunu söyleyene de tepki göstereceksin öyle mi? Yok ya! Reklam yapıyorsun, egonu besliyorsun deyince kanına dokunduğundan olabilir mi ne dersin?.... Sen karşındakine zihniyeti belli derken kendi zihniyetine baktın mı hiç? Sosyal medya etkisinde saçmalayıp karşındakini nasıl hor görebiliyorsun? Belki de söylediklerinin doğru olduğunu sen de bildiğin ve bu gerçeği kaldıramadığın içindir. He annem, amacın duyuru yapmak ve bilinçlendirmekse insanlara broşür paylaş, yönlendir; isteyen 'gösteriş yapmadan' yapsın iyiliğini. He ama yoook, senin isminle bağış yaptığını göstermen lazım dmi? Bilinçlendirmek ve yardım toplamak böyle olur çünkü haklısın... Bir de neymiş müslüman ülkede dini paylaşımdan rahatsız olunur muymuş? Sen hiç iyiliğin de ibadetin de gizlisi makbuldür diye bir söz duydun mu? Kur'an okuyan...

     Son yıllarda artarak devam eden taciz ve tecavüz vakaları, çocuk istismarı olayları sizi de gelecek hakkında kara kara düşünmeye itmiyor mu? Umutsuzluğa kapılmıyor musunuz? İsyan etmiyor musunuz? Mideniz bulanmıyor mu? Ben gün geçtikçe daha da iğreniyorum insanlıktan. Eskiden hümanist görürdüm kendimi, yaş aldıkça türümüzden soğuyorum. Onlar yapıyor, ben görüyorum, ben insanlığımdan utanıyorum... Küçücük çocuğa mı üzülsem, çaresiz kadına mı, masum hayvana mı, bilemiyorum... Elimden bir şey gelmiyor, sadece isyan ediyorum, üzülüyorum.

Mutlu insanlar acı çekmeyenler değil, acısıyla baş edip onunla yaşamayı öğrenenlerdir.

Kendisiyle alay edebilen kişi, olgun ve özgüveni yüksek kişidir.

Ne yaşamış olursan ol, her şeyi belirleyecek olan yaşamının kalan kısmıdır.

Hayatta kendin dışında hiç kimseyle yarışma. ;)

‘İnsanların büyük çoğunluğu sıkıntılı ve acı çekiyor. Bu insanlar akıl hastası değil. İnsanların büyük bir çoğunluğu varoluşsal olarak içsel boşluk yaşıyor.’

     Öyle günler oluyor ki insanın kimseye hiçbir şeye tahammülü olmuyor. Mümkünse evden çıkmak istemiyor, telefonlara bakmak istemiyor, o derece. Ruh hali her zaman aynı olmuyor işte... Bazı günler de böyle parçalı bulutlu. Aslında insana iyi de geliyor; hayatın akışından yorulmuşken kenara çekilmek. Kendini rehabilite ediyorsun bir bakıma. Sonra kaldığın yerden devam... Bomba gibi. (:

”İnsana şu hayatta en zor gelen şeylerden biri de kendisini olduğu gibi kabul edebilmesidir. Kendini tüm gerçekliğiyle tanıyan ve olduğu gibi kabul eden insanın, duruşu ve bakışı güven verir...”

“Her insan kendine yakışanı yapar. Çünkü kalite asla tesadüf değildir.”

“Güçlü olmaktan başka bir seçeneğin kalmayana kadar, ne kadar güçlü olduğunu bilemezsin.”

Gözünüzün önündeki aleni ahlaksızlıklara sesinizi çıkartmazsınız ama kendinizce küçücük bir eksiklik yakaladığınızı düşündüğünüz anda yargılarsınız değil mi? Karakter meselesi.

     Bazen insanların acımasızlığına ve hadsizliğine inanamıyorum. İnsanlar pervasızca yalan yanlış karşındakini öyle bir eleştiriyor ki; insan neredeyse kendinden şüphe ediyor. "Yaptım mı acaba? Böyle miyim acaba gerçekten? Öyle mi yansıtıyorum" diye... Normalde kim ne demiş takmayan biriyimdir fakat bazen öyle durumların ve olayların içine giriyoruz ki takmamak elde değil. Durup düşünmemek mümkün değil. Evet sen kendini biliyorsun ama karşındaki söylediklerinde o kadar kendinden emin ve o kadar acımasız ki; sana da oturup üstüne düşünmekten başka bir çare kalmıyor. İnsanlara karşı acımasız olmayı beceremeyen biriyseniz, bu dünyada barınmanız zor. Kendimden biliyorum ;)

"Yüz kızartıcı şeyler toplumun genelinde tasvip edildiğinde, artık yüz kızartıcı suç olmaktan çıkar; artık kararan suçlunun kaderi değil, gelecektir..."

“ Bir öğretmen sonsuzluğu etkiler; etkisinin nerede sona ereceği bilinemez. “

     Bugün öğretmen arkadaşlarımızla birlikte şehit öğretmenimiz Necmeddin Kuyucu'nun cenaze törenine katıldık. Şimdi ben buraya ne yazsam eksik kalacak fakat yine de yazmalıyım. #eğitimciyeşiddetedurde #eğitimciyeşiddetehayır dedik. Gebze Atatürk Anadolu Lisesi'nin ismini hocamızın adını vererek değiştirmişler. Fakat yeter mi o yangını söndürmeye? Yanımızda araçtan inen gözü yaşlı yakınlarının gözyaşlarını dindirmeye? Eğitim şehidi öğretmenimizin tabutu yanımızdan geçerken empati kurmak çok kolaydı çünkü bizler hepimiz her gün her an böyle can kaybı riski olan bir olay yaşama ihtimaliyle karşı karşıyayız ve bunun farkındayız. O cenazedeki çaresizliğimiz ve hissettiklerimiz anlatılması mümkün şeyler değil kesinlikle. Yalnız orada konuşma yapan devlet büyüklerinden okulun isminin değişmesi dışında somut başka şeyler beklerdik; beklediğimizle kaldık... Bir sürü öğretmen, her görüşten sendika, herkes kenetlendik; öğretmenimize son görevimizi yaptık. Bir öğretmen için en acı ...